(wederom staan de foto's niet in het verhaal. onze dank daarvoor gaat uit naar de beheerders van deze website).

Het is tijd om Zuid-Amerika te verruilen voor Azië, maar het voelt al een week alsof we terug naar huis gaan. We moeten elkaar er regelmatig aan helpen herinneren dat het sombere 'het-is-voorbij' gevoel, niet klopt en gelukkig op de dag van het vliegen lijkt het kwartje eindelijk te vallen. We zitten voor de terminal op een stoepje in de zon, uit de wind en het is heerlijk warm. De truien kunnen zelfs uit en dat is al een tijdje geleden. Een onbekende toerist vraagt of we een biertje willen omdat hij deze niet mee wil of mag nemen het vliegtuig in en het blijkt een Heiniken te zijn. Samen delen we dit biertje en beseffen dat we moe zijn. We hebben de afgelopen vier maanden veel gedaan en bijna alles wat op ons pad kwam gezien. Elke jungle doorgeworsteld, plaats bekeken, berg beklommen en alle hikes gedaan. Als we via Facebook voor de zoveelste keer horen dat we toch echt naar Bali moeten als we in Azië zijn, schuiven we wat in de planning en besluiten we à la minuut, daar op het stoepje in de zon; we gaan naar Bali. Beetje aan het zwembad liggen, beetje surfen, even de cultuur en alle bezienswaardigheden overslaan. We zijn aan vakantie toe. We gaan naar BALI. Met nu al nieuwe energie door dit vooruitzicht stappen we het vliegtuig in voor een overtocht die 32 uur zal duren en ons uiteindelijk zal brengen naar de eerste stop in Azië; Singapore.

De eerste vlucht is een korte, Santiago, Chili, waar we over moeten stappen op de vlucht naar Auckland, waarvan we op dat moment nog denken dat het in Australië ligt (oeps). Maar er is iets aan de hand en voor meer informatie moeten we een paar uur wachten. Het vliegtuig blijkt stuk te zijn en ik ben er al lang blij mee dat ze dit op de grond hebben ontdekt in plaats van in de lucht. Het nadeel is wel dat we die dag niet meer weg gaan uit Chili en we de volgende dag pas om 3 uur 's middags gaan vertrekken. Aangezien het ondertussen half 2 's nachts is als we dit horen gaan ze een overnachting regelen en kunnen we niets anders doen dan wachten. De organisatie lijkt maar niet op gang te komen en er worden, er worden dekentjes uitgedeeld en her en der liggen er al mensen opgerold en gekreukeld op de stoeltjes te slapen. En dan is er ineens beweging. Het is ondertussen na drieën en de eerste groep mensen wordt naar een hotel gebracht. Vanwege onduidelijke reden behoren wij niet tot die groep en moeten wederom wachten. Na een uur zijn dan ook wij aan de beurt en om half 5 komen we eindelijk in een hotel aan. En wat voor een hotel!!! We checken in bij niet minder dan het Sheraton. Vijf sterren, marmeren vloeren en pilaren, koffers worden getild, hyper vriendelijk personeel en behandeld worden als de koning en koningin. Dit maakt veel goed. We krijgen de sleutel van de kamer en binnen drie minuten liggen we op bed. Heerlijk, maar dan ook echt heerlijk matras, een fluffie deken van wel 30 cm dik en zo stil en donker, dat hebben we überhaupt nog nooit meegemaakt. We vallen direct in coma en als de wekker nog geen vijf uurtjes later alweer gaat zijn we wonder boven wonder heerlijk uitgeslapen en fit. Snel nog even genieten van alle zeepjes, shampootjes en van de massagestraal uit de douchekop in de prachtig marmeren badkamer met heerlijk zachte en grote handdoeken voordat we ons naar het ontbijtbuffet haasten. Want hier wilden we rustig alle tijd nemen om te eten. Voor de mensen die mij niet kennen; ik HOU van buffetten en zeker als het een ontbijtbuffet is!!!!! De keuze is er reuze en als er dan echt niets meer bijpast hebben we nog even tijd om naast het zwembad in de warme ochtendzon uit te buiken. Dat we vertraging hebben is allang vergeten. Aan deze luxe zouden we best kunnen wennen... En we kunnen nu oprecht zoals de backpackers zeggen dat we Chili 'hebben gedaan'. Maar dan wel op een ietwat luxere manier...
Eenmaal weer terug op het vliegveld is het back to reality. Inchecken, koffers afgeven, douane (weer) door en wachten op de vlucht. Het vliegtuig doet het weer en de lange vlucht naar Auckland begint. Achter ons zit een Australische vrouw die ons corrigeert als we zeggen dat we het leuk vinden dat we Australië 'aan gaan tikken'. Auckland is Nieuw Zeeland. Auckland is NIEUW ZEELAND?!??!?? Nee..., echt...?, vragen we haar. Ja!!! Echt, zegt deze vrouw. Oeps..., nou ja, weer wat geleerd. En..., een land erbij!!!!! De vlucht gaat soepel en in Auckland krijgen we het voor elkaar een directe vlucht naar Singapore te krijgen in plaats van zoals de planning eerst naar Sydney en dan pas door naar Singapore. Dit gaat ons heel wat uren schelen en eindelijk komen we dan op 7 juni in de ochtend aan in Singapore. We zijn er !!!

Het vinden van een leuke slaapplaats blijkt hier nog niet zo makkelijk te zijn. We hebben een reservering bij een betaalbaar hostel wat een muf en druk hostel blijkt te zijn waar we een hele kleine kamer aangewezen krijgen waar een stapelbed in staat. We bedanken hiervoor en zoeken verder. Het lijkt hier in Singapore óf zo'n soort plek te worden óf een heel wat duurdere plek in een groot en luxe hotel. Een tussen maatje kunnen we niet vinden en uiteindelijk besluiten we een deel van het reservebudget (pap, nogmaals bedankt!!!!) aan te breken en kiezen we voor net Holiday Inn Atrium hotel (is het googlen echt even waard jongens!!). Zo 'verpest' als we zijn door het Sheraton, vinden we dat we deze paar nachtjes niet in een (zo mooi als Bou het kan omschrijven) 'rukbunker' door hoeven te brengen. We krijgen een kamer op de 19de verdieping met mooi uitzicht over de stad, er is een zwembad en we hebben elke ochtend een ontbijtbuffet!! Dit wordt genieten!

's Middags is het dan eindelijk zover, we gaan naar Linda en Rogier en eindelijk kan ik zien waar ze woont! En geloof mij! Ze woont mooi!!! Strak en modern appartementencomplex, lift uitkomend in hun appartement, ingericht met de spulletjes die ik herken uit Rosmalen. Hier heb ik lang naar uitgekeken!! We genieten van de koffie (zo'n lekker bakkie, dat is lang geleden) en kletsen heerlijk bij. Ze laten ons een deel van de stad zien en Rogier blijkt een uitstekende gids! Hoe vaak heb je dit rondje al gemaakt met vrienden en familie!? We eten heerlijke knapperige patat (ook dit is lang geleden) en laten de wijn goed smaken. Singapore is mooi en leuk!!!! Het is een verademing om na de drukte en chaos van La Paz in een goed georganiseerde en vooral schone westerse stad aan te komen waar dan ook nog eens een vriendin woont.
We genieten van de drie dagen die we hier hebben, bekijken de verschillende wijken van de stad, bezoeken de enorm grote, moderne en koud door de airco gekoelde shoppingmalls en de prachtige chineze tempel. We eten volgens traditie sinds dat we elkaar op de universiteit leerden kennen pannenkoeken (Inge, we misten je!!) en dan is het alweer voorbij. De laatste avond gaan we met Linda naar Gardens by the Bay waar we vol bewondering kijken naar de sprookjesachtige licht- en geluidsshow bij de kunstzinnige boomconstructies. Na een laatste uitzicht over de stad met al haar lampjes nemen we afscheid. Het is vreemd nu zelf weg te gaan. Waar het eerdere keren Linda was die terug vloog naar Singapore zijn nu wij degene die morgen wegvliegen, naar Borneo.